Ο ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ (BUSINESS JUDGMENT RULE) ΚΑΙ Η ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΑΦΕΡΕΓΓΥΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΙΑ
- Συγγραφέας: Χ. Αποστολόπουλος
- Διεύθυνση Σειράς: Ευ. Περάκης
- Έκδοση: 6080
- Σελίδες: 162 Σχήμα:17 x 24
€32 Φυσικά πρόσωπα
€32 Νομικά πρόσωπα
Περιγραφή
Προκειμένου να προσεγγισθεί ο κανόνας επιχειρηματικής κρίσεως (Business Judgment Rule- BJR), όπως κωδικοποιήθηκε από τον Έλληνα νομοθέτη στο άρθρο 22α παρ. 2 KN 2190/1920, η παρούσα μονογραφία “Ο κανόνας της επιχειρηματικής κρίσεως (Business Judgment Rule) και η πρόκληση της αφερεγγυότητας στην ανώνυμη εταιρία” αποτελούμενη από έξι μέρη ακολουθεί την παρακάτω δομή: Στο πρώτο μέρος αναζητείται η πρακτική χρησιμότητα της επιχειρηματικής ελευθερίας μέσω μιας δογματικής και οικονομικής ανάλυσης αυτής, ώστε να τεθούν οι βάσεις για μια κατοπινή τελεολογική ερμηνεία του ελεύθερου πεδίου δράσης του ΔΣ (§ 2 και § 3). Τα συμπεράσματα αυτά χρησιμοποιούνται στη συνέχεια για τον καθορισμό της νομικής φύσης και του τρόπου εφαρμογής του κανόνα επιχειρηματικής κρίσης στο ελληνικό δίκαιο και συγκεκριμένα στο άρθρο 22α παρ. 2 ΚΝ 2190/1920 (§ 4), ενώ παράλληλα προσδιορίζεται και ο τρόπος εφαρμογής του κανόνα επιχειρηματικής κρίσης ως δικονομικός κανόνας σχετικά με την κατανομή του βάρους αποδείξεως (§ 5). Στη συνέχεια εξετάζονται οι πρακτικές και θεωρητικές μεταλλάξεις που υφίστανται σχετικά με το ελεύθερο πεδίο δράσης του ΔΣ κατά την αφερεγγυότητα της εταιρίας (§ 6), ενώ κατόπιν αναλύεται το πραγματικό της διάταξης του άρθρου 98 παρ. 2 ΠτΚ περί προκλήσεως αφερεγγυότητας σχετικά με την ευθύνη των μελών ΔΣ έναντι των εταιρικών δανειστών (§ 7). Αμέσως μετά (§ 8) εξετάζεται η εφαρμογή του κανόνα επιχειρηματικής κρίσης (άρθρο 22α παρ. 2 εδ. γʼ ΚΝ 2190/1920) στην περίπτωση του συνδίκου πτώχευσης και στη συνέχεια (§ 10) στην περίπτωση πρόκλησης αφερεγγυότητας (άρθρο 98 παρ. 2 ΠτΚ). Στο τέλος της παρούσης μελέτης προτείνεται πώς μπορούν να εφαρμοσθούν μεμονωμένα οι προϋποθέσεις του κανόνα επιχειρηματικής κρίσης κατά την αφερεγγυότητα της εταιρίας (§ 11 για την ύπαρξη επιχειρηματικής απόφασης, § 12 για το εύλογο της επιχειρηματικής απόφασης, § 13 για τη λήψη της επιχειρηματικής απόφασης βάσει επαρκούς πληροφόρησης, § 14 για τη λήψη της επιχειρηματικής απόφασης προς εξυπηρέτηση του εταιρικού συμφέροντος, § 15 για την καλή πίστη κατά τη λήψη της απόφασης). Το παρόν πόνημα ολοκληρώνεται αντί επιλόγου (υπό § 16) με τις συμπερασματικές παρατηρήσεις καθώς και με ελληνική και ξένη βιβλιογραφία.
Σχετικά έργα
Δείτε ακόμα
Περιεχόμενα
1ο Μέρος | |
Εισαγωγικές Παρατηρήσεις | |
§ 1. Εισαγωγή | |
Ι. Αντικείμενο και σκοπός του έργου | Σελ. 1 |
ΙΙ. Δομή του έργου | Σελ. 5 |
§ 2. Οικονομική δικαιολόγηση της επιχειρηματικής ελευθερίας | |
Ι. Προστασία της ΑΕ από κακοδιαχείριση | |
1. Η σχέση «κυρίου-υπηρέτη» (principal-agent) ανάμεσα στο ΔΣ και την ΑΕ | Σελ. 6 |
2. O κίνδυνος αμελούς συμπεριφοράς του ΔΣ και η προστασία της ΑΕ | Σελ. 8 |
ΙΙ. Συμπερασματικές παρατηρήσεις | Σελ. 9 |
§ 3. Δογματική προσέγγιση της επιχειρηματικής ελευθερίας | |
I. Αυτο-υπευθυνότητα και διαβάθμιση ευθύνης του ΔΣ | Σελ. 10 |
ΙΙ. Περιορισμοί του ελεύθερου πεδίου δράσης του ΔΣ | |
1. Νομοθετικές επιταγές | Σελ. 12 |
2. Συμμόρφωση σε σύννομη απόφαση γενικής συνέλευσης | Σελ. 12 |
3. Επιταγές από καταστατικό και εταιρικό σκοπό | Σελ. 15 |
4. Το εταιρικό συμφέρον | Σελ. 15 |
5. Η γενική υποχρέωση επιμέλειας | Σελ. 17 |
6. Η γενική υποχρέωση πίστης | Σελ. 18 |
III. Συμπερασματικές παρατηρήσεις | Σελ. 22 |
2ο Mέρος | |
Η επιχειρηματική ελευθερία του ΔΣ σύμφωνα με το άρθρο 22α παρ. 2 ΚΝ 2190/1920 | |
§ 4. Νομική φύση της επιχειρηματικής διακριτικής ευχέρειας | |
Ι. Καθορισμός του πραγματικού και της έννομης συνέπειας του άρθρου 22α παρ. 2 ΚΝ 2190/1920 | |
1. Υπαγωγή της επιχειρηματικής διακριτικής ευχέρειας στη γενική υποχρέωση επιμέλειας | Σελ. 23 |
2. Αποκλεισμός της παραβίασης της υποχρέωσης επιμέλειας ως έννομη συνέπεια της εφαρμογής του κανόνα επιχειρηματικής κρίσης; | Σελ. 25 |
II. Iστορική αναδρομή πριν την εισαγωγή του κανόνα επιχειρηματικής κρίσης | Σελ. 26 |
III. Η επιχειρηματική διακριτική ευχέρεια του ΔΣ ως περιορισμός της ευθύνης του οργάνου | |
1. Εισαγωγικά | Σελ. 27 |
2. Προέλευση από το δίκαιο των ΗΠΑ και μοντέρνες θεωρήσεις του κανόνα επιχειρηματικής κρίσεως | Σελ. 32 |
3. H οικονομική και δικαιοπολιτική ratio του κανόνα επιχειρηματικής κρίσης | Σελ. 36 |
IV. Τρόπος λειτουργίας του κανόνα επιχειρηματικής κρίσεως στο ελληνικό δίκαιο | |
1. Θεώρηση ουσιαστικού δικαίου | Σελ. 38 |
2. Θεώρηση δικονομικού δικαίου | Σελ. 39 |
V. Άλλες προσεγγίσεις του κανόνα επιχειρηματικής κρίσεως | |
1. Ως "ασφαλής λιμένας" (safe harbor) | Σελ. 40 |
2. Ως φίλτρο ελέγχου | Σελ. 42 |
3. Ερμηνεία του κανόνα επιχειρηματικής κρίσης ως αμάχητου τεκμηρίου | Σελ. 42 |
4. Ως γενική ρήτρα | Σελ. 43 |
5. Ως μέτρο αξιολόγησης του αναλαμβανόμενου επιχειρηματικού κινδύνου | Σελ. 44 |
VI. Σχέση με το πρότυπο του συνετού επιχειρηματία του άρθρου 22α παρ. 2 εδ. α ΚΝ 2190/1920 | Σελ. 44 |
VΙΙ. Εξισορρόπηση μεταξύ εσωτερικής και εξωτερικής ευθύνης των διοικούντων | Σελ. 49 |
VIIΙ. H νομολογία των ελληνικών δικαστηρίων υπό το πρίσμα του Business Judgment Rule | Σελ. 55 |
§ 5. Βάρος αποδείξεως | Σελ. 62 |
3ο Mέρος | |
H επιχειρηματική ελευθερία του ΔΣ κατά την προσέγγιση της αφερεγγυότητας | |
§ 6. Η διακριτική ευχέρεια του ΔΣ στη λήψη αποφάσεων κατά την αφερεγγυότητα | |
Ι. Η συρρίκνωση της επιχειρηματικής ελευθερίας | Σελ. 65 |
ΙΙ. Η υποχρέωση αποφυγής ριψοκίνδυνων αποφάσεων | Σελ. 65 |
ΙΙΙ. Η μετάλλαξη του εταιρικού συμφέροντος | Σελ. 68 |
4ο Mέρος | |
H πρόκληση της αφερεγγυότητας κατά το άρθρο 98 παρ. 2 Πτωχευτικού Κώδικα | |
§ 7. Ζητήματα σχετικά με το πραγματικό της διάταξης | |
Ι. Η εισαγωγή της εξωτερικής ευθύνης των εταιρικών διοικητών | Σελ. 75 |
ΙI. Συγκριτικό δίκαιο | Σελ. 77 |
IΙΙ. Πεδίο εφαρμογής της διάταξης του άρθρου 98 παρ. 2 ΠτωχΚ | Σελ. 78 |
ΙV. Νομική φύση της διάταξης | Σελ. 82 |
V. Δικονομικά ζητήματα | Σελ. 85 |
VI. Περιπτώσεις υπαίτιας πρόκλησης πτώχευσης | Σελ. 86 |
5ο Mέρος | |
Η εφαρμογή του κανόνα επιχειρηματικής κρίσης στoν σύνδικο πτωχεύσεως | |
§ 8. Η ευθύνη του συνδίκου πτωχεύσεως ως ενός εταιρικού διοικητή | Σελ. 91 |
6ο Mέρος | |
Η εφαρμογή του κανόνα επιχειρηματικής κρίσης στην περίπτωση πρόκλησης αφερεγγυότητας | |
§ 9. Η αντίστροφη οπτική των κριτηρίων του κανόνα επιχειρηματικής κρίσης | |
Ι. Η παράβαση της υποχρέωσης επιμέλειας βάσει του BJR και η συρροή με την εξωτερική ευθύνη του άρθρου 98 παρ. 2 ΠτΚ | Σελ. 95 |
ΙΙ. Η εφαρμογή των κριτηρίων του κανόνα επιχειρηματικής κρίσης τουλάχιστον ως ένδειξη επιμελούς διαχείρισης | Σελ. 100 |
§ 10. Η επιχειρηματική απόφαση | |
Ι. Ύπαρξη πραγματικής κατάστασης απόφασης | Σελ. 101 |
ΙΙ. Η ανασφάλεια τη στιγμή λήψης αυτής | Σελ. 103 |
IIΙ. Λήψη ριψοκίνδυνης απόφασης παρά την επιταγή συντηρητικής διαχείρισης | Σελ. 106 |
§ 11. Το εύλογον της επιχειρηματικής απόφασης | |
Ι. Έννοια του «ευλόγου» | Σελ. 107 |
ΙΙ. Η αξιοποίηση της θεωρίας της διακριτικής ευχέρειας της Διοίκησης στο Διοικητικό Δίκαιο για την προσέγγιση του ευλόγου | Σελ. 110 |
ΙΙΙ. Αξιοποίηση του κανόνα πτωχευτικής κρίσης (Insolvency Judgment Rule) | Σελ. 112 |
§ 12. Λήψη απόφασης βάσει (αν)επαρκούς πληροφόρησης | |
Ι. Εύρος της διαδικασίας ελέγχου | Σελ. 113 |
ΙΙ. Η παροχή της πληροφόρησης | Σελ. 114 |
ΙΙΙ. Η έλλειψη στοιχειώδους στάθμισης των διαθέσιμων πληροφοριών | Σελ. 117 |
§ 13. Απόφαση προς εξυπηρέτηση του εταιρικού συμφέροντος | |
Ι. Έλεγχος υποχρέωσης πίστεως | Σελ. 118 |
ΙΙ. Έλεγχος περιεχομένου απόφασης | Σελ. 119 |
§ 14. Καλή πίστη | |
Ι. Περιεχόμενο και λειτουργία του κριτηρίου της καλής πίστης | Σελ. 126 |
ΙΙ. Εξυπηρέτηση ιδίων συμφερόντων | Σελ. 127 |
7ο Mέρος | |
Συμπέρασμα | |
§ 15. Συμπερασματικές παρατηρήσεις και προοπτικές | Σελ. 131 |
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ | Σελ. 137 |
ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ | Σελ. 140 |