Απολυόμενοι με σύμβαση ορισμένου χρόνου

Σε ποιες περιπτώσεις ο μισθωτός δικαιούται αποζημίωση (σπουδαίο λόγο) ή τους μισθούς που υπολείπονται (χωρίς σπουδαίο λόγο),στην περίπτωση κατά την οποία ο εργοδότης προβεί σε απόλυση μισθωτού με σύμβαση ορισμένου χρόνου;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Κατά την διάταξη του άρθρου 672 Α.Κ. καθ’ ένα από τα μέρη της εργασιακής συμβάσεως έχει δικαίωμα, σε κάθε περίπτωση, να καταγγείλει οποτεδήποτε την σύμβαση για σπουδαίο λόγο χωρίς να τηρήσει προθεσμία. Το δικαίωμα αυτό δεν επιτρέπεται να αποκλεισθεί με αντίθετη συμφωνία. Σπουδαίο λόγο αποτελούν πραγματικά περιστατικά, τα οποία κατ’ αντικειμενική κρίση καθιστούν στην συγκεκριμένη περίπτωση, σύμφωνα με την καλή πίστη και τα συναλλακτικά ήθη, μη ανεκτή για τον καταγγέλοντα την συνέχιση της συμβάσεως εργασίας. Ο κανόνας του άρθρου 672 ΑΚ είναι αμφιμερώς αναγκαστικού δικαίου, ενόψει του ότι ενδιαφέρει τη γενική έννομη τάξη και το γενικότερο συμφέρον και δεν επιτρέπει αποκλίσεις ούτε με την ιδιωτική ούτε με την συλλογική αυτονομία.

Από τις συνδυασμένες διατάξεις των άρθρων 3, 174,180, 281, 349 παρ. 1, 350, 655, 656 εδ. ά και 672 ΑΚ, 69 παρ. 1α και 2 εδ.α του ΚΠολΔ, συνάγεται ότι, εάν ο εργοδότης καταγγείλει την σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου πριν από την λήξη του συμφωνηθέντος χρόνου της και απολύσει τον εργαζόμενο χωρίς να συντρέχει σπουδαίος λόγος, και δη χωρίς να επικαλεσθεί την συνδρομή σπουδαίου λόγου καταγγελίας ή εάν τα επικαλούμενα από αυτόν περιστατικά δεν είναι αληθή ή δεν είναι ικανά, αντικειμενικώς κρινόμενα, να θεμελιώσουν σπουδαίο λόγο καταγγελίας, ή εάν ασκεί το σχετικό δικαίωμά του καταχρηστικώς, η καταγγελία είναι άκυρη και ο εργοδότης περιέρχεται, από αυτό και μόνο το γεγονός, σε κατάσταση υπερημερίας, η δε σύμβαση εργασίας εξακολουθεί να υφίσταται, διότι η καταγγελία αυτής θεωρείται ως μηδέποτε γενομένη (δηλ. θεωρείται άκυρη) και ο εργαζόμενος δικαιούται να αξιώσει τους μισθούς τους οποίους θα ελάμβανε, εάν ο εργοδότης δεν απέκρουε την εργασία του για όλον τον υπολειπόμενο μέχρι την συμφωνηθείσα λήξη της συμβάσεως εργασίας του χρόνο (ΑΠ 509/1996, ΔΕΝ 53,8).

Επίσης, από τις ως άνω διατάξεις συνάγεται ότι ο εργοδότης δικαιούται να καταγγείλει οποτεδήποτε και αζημίως τη σύμβαση παροχής εξαρτημένης εργασίας ορισμένου χρόνου για σπουδαίο λόγο. Η έννοια του σπουδαίου λόγου είναι αόριστη νομική έννοια και ως εκ τούτου η συγκεκριμενοποίησή της απόκειται στα δικαστήρια. Περιπτωσιολογική προσέγγιση του σπουδαίου λόγου δεν είναι δυνατό να γίνει, όμως ως τέτοιος μπορεί να χαρακτηρισθεί οποιοδήποτε περιστατικό, ακόμη και μεμονωμένο, εξαιτίας του οποίου δεν είναι δυνατόν κατ’ αντικειμενική κρίση να αξιωθεί από οποιοδήποτε από τα συμβαλλόμενα μέρη η συνέχιση της σύμβασης εργασίας μέχρι τη συμφωνημένη ή από το νόμο υποχρεωτική λήξη της. Επισημαίνεται ότι η έννοια του σπουδαίου λόγου δεν προϋποθέτει τη συνδρομή υπαιτιότητας (δόλου ή αμέλειας) από μέρους του καταγγελλόμενου. Λόγοι οι οποίοι κρίνονται σπουδαίοι και η συνδρομή τους άγει στην καταγγελία της σύμβασης εργασίας είναι δυνατόν να οριστούν και με την ατομική σύμβαση εργασίας ή με τον κανονισμό εργασίας.

Η πτώχευση αποτελεί σπουδαίο λόγο καταγγελίας της σύμβασης εργασίας ορισμένου χρόνου.

31.10.2011