Ευθύνη εταίρων και διαχειριστών ΕΠΕ

Σε εταιρεία περιορισμένης ευθύνης (Ε.Π.Ε.) η ευθύνη του Δ.Σ. μέχρι ποίο σημείο φτάνει, τόσο όσον αφορά τα χρέη απέναντι στο Δημόσιο (εισόδημα, ΦΠΑ, παρακρατούμενοι φόροι κλπ.) όσο και σε τρίτους (πιστωτές κ.λπ.).

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Καταρχάς, θα πρέπει να απαριθμήσουμε τα όργανα διοίκησης της ΕΠΕ. Πρώτο και κύριο όργανο είναι η Συνέλευση των εταίρων (άρθρο 10 του Ν.3190/1955, περί ΕΠΕ), η οποία αποφασίζει για τις τροποποιήσεις του καταστατικού, εγκρίνει τις λογιστικές καταστάσεις, παρατείνει την διάρκεια της εταιρείας, διορίζει τον ή τους διαχειριστές και γενικώς, επιβλέπει την εφαρμογή των διατάξεων της σχετικής νομοθεσίας. Το δεύτερο όργανο διοίκησης είναι ο, ή οι διαχειριστές. Οι διαχειριστές, ενδέχεται να είναι εταίροι ή μη εταίροι, ένας ή περισσότεροι, για ορισμένο ή για αόριστο χρονικό διάστημα. Τους διαχειριστές διορίζει, ανακαλεί ή απαλλάσσει από κάθε ευθύνη, μόνο η Συνέλευση των εταίρων. Συνεπώς, στην ΕΠΕ δεν υπάρχει Διοικητικό Συμβούλιο (όπως στην ΑΕ) και προφανώς, όταν αναφέρεσθε σε Δ.Σ. για ΕΠΕ, εννοείτε τους διαχειριστές της ΕΠΕ, δεδομένου ότι αυτοί ενεργούν πράξεις για την εταιρεία και αυτοί, νόμιμα την εκπροσωπούν. Σημειώνουμε ότι κατά τον Ν.3190/1955 (περί ΕΠΕ), ευθύνη για τα χρέη της εταιρείας έχει η ίδια η ΕΠΕ και όχι οι εταίροι. Αυτό εξάλλου, αναφέρεται σαφώς στο εναρκτήριο άρθρο του παραπάνω νόμου: Επί της ΕΠΕ, για τις εταιρικές υποχρεώσεις, ευθύνεται μόνο η εταιρεία, δια της περιουσίας . Αυτό σαφώς αναφέρεται στο κεφαλαιουχικό στοιχείο (και όχι στο προσωπικό), που διακρίνει την νομική μορφή της ΕΠΕ, σε αντίθεση με την ΟΕ ή την ΕΕ.

Ωστόσο, σύμφωνα με το άρθρο 26 του Ν. 3190/1955 (Ευθύνη διαχειριστών), η ευθύνη που καθιερώνεται για τους διαχειριστές της ΕΠΕ, αναφέρεται αποκλειστικά σε εκείνες τις περιπτώσεις, κατά τις οποίες η εταιρεία ζημιώνεται άμεσα από τις ενέργειες τους. Επισημαίνουμε, ότι οι τρίτοι (δηλαδή, οι υπόλοιποι εταίροι, ή οι πιστωτές της εταιρείας), ενδεχομένως να ζημιώνονται αντανακλαστικά, λόγω της μείωσης, ή της ανεπάρκειας της εταιρικής περιουσίας. Στο ως άνω άρθρο περιγράφεται η ευθύνη των διαχειριστών, ως εξής: οι διαχειριστές ευθύνονται σε αποζημίωση, εφόσον δεν ενήργησαν από κοινού εις ολόκληρον, έναντι της εταιρείας, εκάστου των εταίρων και των τρίτων, για παραβάσεις του νόμου και του καταστατικού, ή για πταίσματα περί την διαχείριση .

Ανεξάρτητα από όλα αυτά, ο βασικός κανόνας είναι ότι οι διαχειριστές δεν υπέχουν προσωπική ευθύνη για τα χρέη της εταιρείας, έναντι τρίτων. Από αυτό συνάγεται το συμπέρασμα ότι ούτε η περιουσία των διαχειριστών είναι υπέγγυα, ούτε οι ίδιοι υπόκεινται σε προσωποκράτηση. Παρόλα αυτά, υφίσταται η εξαίρεση, κατά την οποία, σύμφωνα με τον Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων, οι διαχειριστές υπόκεινται σε προσωπική κράτηση για εκείνα τα χρέη της ΕΠΕ προς το Δημόσιο, που είτε ήσαν ήδη βεβαιωμένα, όταν αυτοί ανέλαβαν τα καθήκοντά τους, είτε δημιουργήθηκαν ή βεβαιώθηκαν, κατά την διάρκεια της θητείας τους. Το ίδιο ισχύει και για την περίπτωση ίδρυσης υποκαταστήματος (άρθρο 8, παράγραφος 6). Θα πρέπει δε, για την ποινική ευθύνη των διαχειριστών της ΕΠΕ (απιστία, υπεξαίρεση, απάτη), να βλέπουμε σε συνδυασμό και τις διατάξεις του άρθρου 60 του Ν.3190/1955 (ποινικές διατάξεις).

Επί πλέον, αναφέρουμε ότι σύμφωνα με την περίπτωση δ της παραγράφου 2, του άρθρου 14, του Ν.3190/1955 (αρμοδιότητες της Συνέλευσης), ο εταίρος της ΕΠΕ και τα όργανα της εταιρείας έχουν ευθύνη και υπάρχει περίπτωση να κληθούν σε καταβολή αποζημίωσης, προς κάποιον που υπέστη ζημιά από πράξεις ή παραλείψεις πράξεων, τόσο κατά την σύσταση, όσο και κατά την λειτουργία της εταιρείας. Τα ανωτέρω, περιλαμβάνονται στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων της Γενικής Συνέλευσης των εταίρων, η οποία δικαιούται να αποφασίζει για κάθε εταιρική υπόθεση, υποχρεώνοντας στην τήρηση και εφαρμογή της, ακόμη και τους εταίρους που απουσιάζουν ή διαφωνούν (παράγραφος 1, άρθρου 14).

Τέλος, σύμφωνα με την παρ. 2 του άρθρου 115 του ΚΦΕ τα πρόσωπα που είναι διαχειριστές και γενικά εντεταλμένοι στη διοίκηση της ΕΠΕ κατά το χρόνο της διάλυσής της, ευθύνονται προσωπικά και αλληλέγγυα, για την πληρωμή του φόρου εισοδήματος που οφείλεται από την εταιρεία, καθώς και των φόρων που παρακρατούνται ανεξάρτητα από τον χρόνο βεβαίωσής τους.
 
1.12.2010