Εποχιακή απασχόληση σε τουριστικό γραφείο

Όσον αφορά τους εργαζομένους στα τουριστικά και ταξιδιωτικά γραφεία απαγορεύεται να εργάζονται πενθήμερο με δυο μέρες την εβδομάδα ανάπαυση. Αν ισχύει αυτή η περίπτωση, πρέπει να είναι συνεχόμενες οι μέρες ανάπαυσης; Μπορώ να καταγγείλω την σύμβαση εποχιακού ή θεωρείται ορισμένου χρόνου εκ φύσεως και πρέπει να τον πληρώσω μέχρι να κλείσει το τουριστικό γραφείο ή το ξενοδοχείο και γενικά με τις διατάξεις που ισχύουν για ορισμένου χρόνου συμβάσεις; Τι έντυπο ΟΑΕΔ συμπληρώνω; Απαγορεύεται δηλαδή ένας εποχιακός να έχει σύμβαση αορίστου χρόνου;

 

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

 

Η εποχιακή εργασία προορίζεται να καλύψει έκτακτες ανάγκες της επιχείρησης σε περιόδους αύξησης της λειτουργικής της δραστηριότητας, όπως είναι πχ η αύξηση της ζήτησης διαμονής σε ξενοδοχεία κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Λόγω της φύσης της, λοιπόν, συνδέεται άμεσα με τη σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου. Προκειμένου η σύμβαση αυτή να είναι έγκυρη απαιτείται η τήρηση του έγγραφου τύπου (παρ. 2, του άρθρου 5, του ΠΔ 81/2003), χωρίς να υπάρχει υποχρέωση κατάθεσης αυτής στην Επιθεώρηση Εργασίας.

 

Με βάση τις διατάξεις της παρ. 1, του άρθρου 7, του ΒΔ 748/1966, εξαιρούνται από την υποχρέωση χορήγησης της Κυριακής ως υποχρεωτικής ημέρας ανάπαυσης,  τα ταξιδιωτικά γραφεία. Στην περίπτωση που ο μισθωτός εργαστεί την ημέρα της Κυριακής, περισσότερες από 5 ώρες, δικαιούται αναπληρωματική εβδομαδιαία ανάπαυση διάρκειας 24 ωρών, μια άλλη εργάσιμη ημέρα της επόμενης εβδομάδας (Ι. Ληξουριώτης, «Εργατικό Δίκαιο. Ατομικές Εργασιακές Σχέσεις», εκδ. 2005, 372). Επίσης, με την καθιέρωση του συστήματος της πενθήμερης εβδομαδιαίας εργασίας, η έκτη μέρα της εβδομάδας (Σάββατο), θεωρείται ημέρα ανάπαυσης, χωρίς όμως να εξομοιώνεται με υποχρεωτική αργία, να δημιουργεί, δηλαδή, υποχρέωση καταβολής πρόσθετης αμοιβής - δικαίωμα προσαύξησης του ημερομισθίου (Ι. Ληξουριώτης, «Εργατικό Δίκαιο. Ατομικές Εργασιακές Σχέσεις», εκδ. 2005, 375).

 

Συνεπώς, από την κείμενη εργατική νομοθεσία δεν προκύπτει υποχρέωση του εργοδότη του τουριστικού γραφείου να χορηγήσει συνεχόμενες τις ημέρες ανάπαυσης στους μισθωτούς.

 

Βάσει του άρθρου 669 του ΑΚ, η σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου λύεται μετά την πάροδο του χρόνου λήξης αυτής, χωρίς καμία διατύπωση ή υποχρέωση καταβολής αποζημίωσης (πέραν της αποζημίωσης για την μη χορηγηθείσα άδεια) των συμβαλλομένων μερών (εργοδότης – εργαζόμενος).  Στην περίπτωση αυτή, ο εργοδότης έχει την υποχρέωση να αναγγείλει στον ΟΑΕΔ τη διακοπή της εργασιακής σχέσης λόγω λήξης της σύμβασης ορισμένου χρόνου (παρ. 3, άρθρο 9, του Ν 3198/1955). Επιπλέον, με τις διατάξεις του άρθρου 671 του ΑΚ, είναι δυνατή η μετατροπή της σύμβασης σε σύμβαση αορίστου διάρκειας, ύστερα από «σιωπηρή» συμφωνία των δύο πλευρών. Για παράδειγμα στην περίπτωση που ο εργαζόμενος εξακολουθεί να προσφέρει τις υπηρεσίες του και μετά τη λήξη της σύμβασής του, χωρίς να διατυπώνονται αντιρρήσεις από τον εργοδότη.

 

Επίσης, στο άρθρο 672 του ίδιου νομοθετήματος, ορίζεται ότι μπορεί να επέλθει καταγγελία της σύμβασης, με την συνακόλουθη πρόωρη λήξη αυτής, όταν συντρέχει «σπουδαίος» λόγος.

 

Τέλος, η σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου μπορεί να λυθεί «..με την οικειοθελή αποχώρηση του μισθωτού που τυχόν προβλέπεται από τη σύμβαση εργασίας ή από τον ισχύοντα κανονισμό εργασίας, η οποία δεν ταυτίζεται με την καταγγελία για σπουδαίο λόγο», Ι. Ληξουριώτης, «Εργατικό Δίκαιο. Ατομικές Εργασιακές Σχέσεις», εκδ. 2005, 549). Στην περίπτωση αυτή, απαιτείται, μέσα σε οχτώ (8) ημέρες,  αναγγελία της οικειοθελούς αποχώρησης του μισθωτού στον ΟΑΕΔ, βάσει των παρ. 1, του άρθρου 2, του Ν 2556/1997 και παρ. 1, του άρθρου 6, του Ν 2972/2001.

 

Υπόδειγμα του εντύπου της παραπάνω δήλωσης περιλαμβάνεται στην ηλεκτρονική σελίδα του περιοδικού «ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ» και συγκεκριμένα στη δνση: http://www.epixeirisi.gr/?pgtp=1&aid=1181032379

 

14.7.2008