|
ΦΠΑ. Δικαίωμα επιστροφής επιχείρησης εγκατεστημένης σε άλλο κράτος μέλος. Προϋποθέσεις. Αλλοδαπή εταιρεία διεξάγουσα εργασίες στην Ελλάδα μέσω ανεξαρτήτου αντιπροσώπου |
ΣτΕ 700/2021 Τμ. Β΄ (5μ)
Αναιρεσίβλητη εταιρεία εδρεύουσα στην Αγγλία με αντικείμενο τη σύναψη ανταλλαγών δικαιωμάτων κατοχής χρονομεριστικών ενδιαφερόντων, δικαιωμάτων πολυϊδιοκτησίας ή άλλων μορφών διαμονής/διακοπών σε ιδιώτες. Σύμβαση με αντιπρόσωπο εταιρεία που έχει την έδρα της στην Ελλάδα για την προώθηση (marketing), την εξυπηρέτηση του προγράμματος ανταλλαγών της αναιρεσίβλητης, καθώς και την παροχή υπηρεσιών που αναφέρονται στην ως άνω σύμβαση στην Ελλάδα. Έκδοση για τις ως άνω υπηρεσίες προς την αναιρεσίβλητη τιμολογίων παροχής υπηρεσιών, στα οποία χρεώνεται ο ΦΠΑ. Αίτηση προς την φορολογική αρχή για επιστροφή ΦΠΑ και απόρριψη αυτής με την αιτιολογία ότι δεν επληρούτο η προϋπόθεση να μην έχει η αναιρεσίβλητη μόνιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα, (από την οποία ασκείται η δραστηριότητά της). Η προσφυγή της αναιρεσίβλητης έγινε πρωτοδίκως δεκτή. Το Διοικητικό Εφετείο απέρριψε την έφεση του Δημοσίου με την αιτιολογία ότι η ελληνική εταιρεία με την οποία είχε σύμβαση η αναιρεσίβλητη δεν ήταν αντιπρόσωπός της υπό την έννοια του άρθρου 211 του ΑΚ, καθʼ όσον είχε αναλάβει μόνο την προώθηση και εξυπηρέτηση του προγράμματος ανταλλαγών στην Ελλάδα, καθώς και να προσφέρει στα μέλη της περιοχής το δικαίωμα συμμετοχής στο πρόγραμμα ανταλλαγών της εφεσίβλητης, οι δε συμβάσεις ένταξης ξενοδόχων και ιδιωτών στα προγράμματα ανταλλαγών, στη σύναψη των οποίων απέβλεπαν οι προωθητικές ενέργειες καταρτίζονταν απʼ ευθείας μεταξύ αυτών και της αναιρεσίβλητης, άρα η αναιρεσίβλητη δεν είχε στην Ελλάδα την έδρα της οικονομικής της δραστηριότητας ή της μόνιμης εγκαταστάσεώς της και ως εκ τούτου το εκ των ανωτέρω συμβάσεων προκύπτον εισόδημα φορολογείται στην αλλοδαπή. Βασίμως το αναιρεσείον Δημόσιο προβάλλει ότι το διοικητικό εφετείο εσφαλμένα ερμήνευσε και εφήρμοσε την έννοια της μόνιμης εγκατάστασης κατά το άρθρο 27 παρ. 3 του N 1642/1986 και 34 του Κώδικα ΦΠΑ, καθώς καθʼ εαυτή η παρουσία της αναιρεσίβλητης και η ανάπτυξη κύκλου εργασιών στην ελληνική αγορά, υπηρετείτο από την οργανωτική δομή και τα μέσα της ελληνικής εταιρείας που συμβάλλεται, που είχαν τεθεί κατά τρόπο διαρκή στην διάθεσή της στα πλαίσια της μεταξύ τους σύμβασης αντιπροσωπίας και η χρήση τους αποτελούσε την αναγκαία και επαρκή υλική προϋπόθεση για την διενέργεια από την αναιρεσίβλητη φορολογητέων πράξεων με αντισυμβαλλόμενους ελληνικές τουριστικές επιχειρήσεις ή καταναλωτές. Η αναιρεσίβλητη είχε αποκτήσει εγκατάσταση στην Ελλάδα μέσω της μονίμου, υπό την έννοια αυτή, αντιπροσώπου της, δεν ασκεί δε επιρροή ούτε ο τόπος στον οποίο παρέχει η αναιρεσίβλητη τις υπηρεσίες της προς τους αντισυμβαλλομένους της Έλληνες καταναλωτές, ούτε αν οι συμβάσεις με ελληνικές επιχειρήσεις ή καταναλωτές υπογράφονται από την ίδια ή την αντιπρόσωπό της, ούτε ο τόπος που δηλώνεται στο κείμενο της σύμβασης ως τόπος σύναψης αυτής.