ΣτΕ 952/2018 [Κάλυψη δαπάνης κτήσης ακινήτου από εξωχώρια εταιρεία με εισαγωγή συναλλάγματος]

Κάλυψη δαπάνης κτήσης ακινήτου από εξωχώρια εταιρεία με εισαγωγή συναλλάγματος

ΣτΕ 952/2018 Τμ. Β΄

Με τον θεσπιζόμενο με το άρθρο 15 παρ. 1 Ν 3091/2002 ειδικό φόρο επί ακινήτων επιδιώκεται η πάταξη της φοροαποφυγής, η οποία (φοροαποφυγή) πραγματοποιείται μέσω της κτήσεως από «εξωχώριες εταιρείες» ακινήτων για λογαριασμό πράγματι φυσικών προσώπων, που διαφεύγουν κατʼ αυτό τον τρόπο τον φορολογικό έλεγχο (παρακάμπτοντας, μεταξύ άλλων, τη νομοθεσία περί «πόθεν έσχες»). Πάντως οι κατʼ αρχήν υπόχρεοι στην καταβολή του ως άνω φόρου δύνανται να απαλλαγούν ευχερώς από αυτόν είτε παρέχοντας στις φορολογικές αρχές τις «πληροφορίες» που απαιτεί ο νόμος, ώστε να υπαχθούν σε μία από τις προβλεπόμενες από αυτόν πάγιες εξαιρέσεις, είτε μεταβιβάζοντας το σχετικό ακίνητο κατά τους όρους των προαναφερθεισών μεταβατικών διατάξεων. Σε περίπτωση δε μεταβίβασης του ακινήτου προς φυσικό πρόσωπο, το οποίο αποδεικνύει ότι είναι ο πραγματικός κύριος του ακινήτου (ή σύζυγος αυτού ή έχει σχέση συγγένειας κατευθείαν γραμμή μέχρι δευτέρου βαθμού με αυτόν), τυχόν διαφορά μεταξύ της δαπάνης για την αγορά του ακινήτου και του δηλωθέντος εισοδήματος δεν προσαυξάνει το δηλωθέν από τον πραγματικό κύριο, το σύζυγο ή τα πρόσωπα που τους βαρύνουν εισόδημα του οικονομικού έτους, κατά το οποίο το ακίνητο μεταβιβάσθηκε στον πραγματικό κύριο (ή στον/στην σύζυγο ή συγγενή αυτού), υπό την προϋπόθεση ότι κατά τον χρόνο κτήσης του ακινήτου από την εξωχώρια εταιρεία, ο πραγματικός κύριος (ή κάποιο από τα άλλα ως άνω πρόσωπα) μπορούσε να δικαιολογήσει δαπάνη αντίστοιχου ποσού με το τίμημα αγοράς του ακινήτου (όπως αυτό προσδιορίζεται στο άρθρο 17 περ. αʼ του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος). Για την κάλυψη δε της δαπάνης αυτής μπορεί να ληφθεί υπόψη, μεταξύ άλλων, η εισαγωγή συναλλάγματος, μόνον, όμως, εφόσον δικαιούχος του συναλλάγματος είναι το φυσικό πρόσωπο, στο οποίο μεταβιβάζεται από την εξωχώρια εταιρία το ακίνητο, και όχι η εξωχώρια εταιρία, έστω και αν αυτή ανήκει πράγματι στο εν λόγω φυσικό πρόσωπο. Τούτο δε διότι μόνο με τον τρόπο αυτό μπορεί να ελεγχθεί η προέλευση του εισαχθέντος συναλλάγματος και αν δικαιολογείται η απόκτησή του από το ως άνω φυσικό πρόσωπο στην αλλοδαπή, όπως ρητώς επιβάλλεται από τη διάταξη του άρθρου 19 παρ. 2 εδ. τρίτο περ. δʼ του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος, στην οποία παραπέμπει η μεταβατική διάταξη του άρθρου 18 παρ. 2 του Ν 3091/2002.