Οικειοθελείς παροχές εργοδότη - Διάκριση επιφύλαξης ελευθεριότητας και ρήτρας ανάκλησης - Αρχή της ίσης μεταχείρισης
ΑΠ 1174/2017 Τμ. Β1ʼ Πολιτικό
Οι πρόσθετες παροχές σε χρήμα ή σε είδος, τις οποίες χορηγεί ο εργοδότης στον εργαζόμενο χωρίς να έχει σχετική νομική υποχρέωση και τη χορήγηση των οποίων μπορεί οποτεδήποτε να διακόψει, αποκαλούνται οικειοθελείς. Για να εξελιχθεί μία τέτοια παροχή σε επιχειρησιακή συνήθεια, θα πρέπει η χορήγησή της να επαναλαμβάνεται σταθερά και ομοιόμορφα για μεγάλο χρονικό διάστημα, ώστε να μπορεί να συναχθεί σιωπηρώς η βούληση αφενός του εργοδότη να τη διατηρήσει στο διηνεκές και αφετέρου του εργαζομένου να την αποδέχεται, προσβλέποντας σε αυτήν σαν σε μισθολογική παροχή. Στην περίπτωση αυτή, παράγεται σιωπηρή συμφωνία, από την οποία η μεν παροχή αποκτά μισθολογικό χαρακτήρα, ο δε εργοδότης δεν μπορεί να αποστεί από τη χορήγησή της. Ο εργοδότης, ωστόσο, μπορεί να επιφυλάξει στον εαυτό του το δικαίωμα να διακόπτει την παροχή οποτεδήποτε, μονομερώς και αναιτιολόγητα, όταν εξαρχής κατέστησε στον εργαζόμενο γνωστό, ότι την χορηγεί με την επιφύλαξη ελευθεριότητας. Στην περίπτωση αυτή, δεν δημιουργείται ούτε επιχειρησιακή συνήθεια ούτε σιωπηρή συμβατική δέσμευση του εργοδότη και συνεπώς ούτε και αντίστοιχη αξίωση του εργαζομένου για τη λήψη της παροχής. Ρήτρα ανάκλησης. Διάκρισή της από την επιφύλαξη ελευθεριότητας. Στην επιφύλαξη ελευθεριότητας δεν γεννάται αξίωση του εργαζομένου να λάβει την παροχή, ενώ στη ρήτρα ανάκλησης γεννάται τέτοια αξίωση, η οποία όμως απόλλυται για το μέλλον, μετά την άσκηση του δικαιώματος ανάκλησης. Αρχή της ίσης μεταχείρισης. Στις περιπτώσεις όπου δεν είναι δυνατόν να συναχθεί ούτε επιχειρησιακή συνήθεια ούτε σιωπηρή συμφωνία σχετικά με τη χορήγηση μίας παροχής, ο εργαζόμενος μπορεί να διεκδικήσει την παροχή αυτή με την επίκληση ότι αυτή καταβάλλεται σε άλλους εργαζομένους της ίδιας επιχείρησης, οι οποίοι βρίσκονται κάτω από τις ίδιες με αυτόν συνθήκες.