ΑΠ 1180/2017 Τμ. Β2ʼ Πολιτικό
Δεν επιτρέπεται, ούτε με συμφωνία εργαζομένου - εργοδότη, η μεταφορά των ημερών της ετήσιας άδειας, οι οποίες δεν χορηγήθηκαν από τον εργοδότη, στο επόμενο ή στα μεθεπόμενα έτη. Εργοδότης, ο οποίος δεν χορήγησε πλήρη την κανονική άδεια στον μισθωτό του, κατά τη διάρκεια του έτους που αυτή αφορά, είναι υποχρεωμένος, από το τέλος του αντίστοιχου έτους να καταβάλει σε αυτόν τις αντίστοιχες προς τις ημέρες αυτές αποδοχές αδείας και μάλιστα με προσαύξηση κατά 100% σε περίπτωση υπαιτιότητάς του, μη δυνάμενος να εκπληρώσει τη συγκεκριμένη υποχρέωσή του προς τον μισθωτό με τη χορήγηση σε αυτόν των παραπάνω ημερών αδείας και τον συμψηφισμό αυτών προς το ανύπαρκτο σύνολο ήδη συσσωρευμένων ημερών αδείας περασμένων ετών, που δεν του χορηγήθηκαν. Η υποβολή αίτησης του μισθωτού προς χορήγηση της άδειάς του το πολύ εντός διμήνου από την ημέρα υποβολής της, αποσκοπεί μόνο στον προσδιορισμό των χρονικών ορίων, μέσα στα οποία υπάρχει η υποχρέωση του εργοδότη να χορηγήσει αυτήν και δεν αποτελεί τυπική προϋπόθεση για την άσκηση από τον εργαζόμενο του σχετικού δικαιώματός του λήψης αυτής. Επομένως, σχετικές ρυθμίσεις ΣΣΕ, κανονισμών εργασίας ή ατομικών συμβάσεων εργασίας αποβλέπουν αποκλειστικά στη διευκόλυνση του εργοδότη για τον προγραμματισμό των αδειών του προσωπικού της επιχείρησης και δεν εμποδίζουν την πραγματική χορήγηση της άδειας, ανεξαρτήτως της υποβολής σχετικής αίτησης του μισθωτού, που άλλωστε δεν αποτελεί τυπική προϋπόθεση για τη χορήγηση αυτής. Για τη θεμελίωση της αξίωσης του μισθωτού προς λήψη της κατά τα ανωτέρω κατά 100% προσαύξησης απαιτείται υπαιτιότητα του εργοδότη, έστω και σε βαθμό ελαφράς αμέλειας, η οποία υπάρχει όταν ο μισθωτός ζήτησε την άδεια και ο εργοδότης δεν τη χορήγησε. Η ως άνω προσαύξηση αφορά μόνο στις αποδοχές και όχι στο επίδομα αδείας, επομένως στην περίπτωση αγωγής, της οποίας αντικείμενο είναι η επιδίκαση αποδοχών αδείας προσαυξημένων κατά 100%, λόγω μη χορήγησης της ετήσιας άδειας εντός του έτους κατά το οποίο αυτή έπρεπε να χορηγηθεί από υπαιτιότητα του εργοδότη, αντικείμενο αναιρετικού ελέγχου για παράβαση ουσιαστικού νόμου ή έλλειψη νόμιμης βάσης κατά τους αριθμούς 1 και 19 του άρθρου 559 ΚΠολΔ είναι οι σχετικές διατάξεις του ουσιαστικού δικαίου.