Θεωρείται δαπάνη απόκτησης περιουσιακών στοιχείων οι εργασίες που γίνονται για διαχωρισμό καταστήματος ιδιοκτησίας φυσικών προσώπων ιδιωτών σε δύο χωριστά καταστήματα (κατασκευή μεσοτοιχίας, ξεχωριστού W.C., κ.λπ.); Αν ναι στους κωδικούς 735-736 της δήλωσης φορολογίας εισοδήματος (Ε1) θα αναγραφεί το ποσό που πράγματι κατέβαλε ο ένας εκ των συνιδιοκτητών ή θα πρέπει να επιμεριστεί σε όλους τους ιδιοκτήτες με βάση τα ποσοστά συνιδιοκτησίας;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Σύμφωνα με την ΠΟΛ.1076/2015 η οποία ερμήνευσε το άρθρο 32 του ΚΦΕ σχετικά με τις δαπάνες απόκτησης περιουσιακών στοιχείων αναφέρει ότι «τα χρηματικά ποσά που καταβάλλονται για επισκευή και συντήρηση κατοικίας δεν υπολογίζονται ως δαπάνη απόκτησης περιουσιακού στοιχείου. Αν όμως πρόκειται για προσθήκες, επεκτάσεις, τότε τίθεται θέμα δαπάνης απόκτησης».
Οι εργασίες που περιγράφετε στο ερώτημα αφορούν προσθήκες – βελτιώσεις σε υφιστάμενο ακίνητο και κατά συνέπεια σύμφωνα με τα παραπάνω, θεωρούνται δαπάνη απόκτησης περιουσιακού στοιχείου.[1]
Σε σχέση με το δεύτερο ζήτημα η ίδια ως άνω ΠΟΛ αναφέρει ότι «σε περίπτωση αγοράς ακινήτου με συνιδιοκτησία ή σε περίπτωση που περισσότεροι από κοινού ανεγείρουν οικοδομή, σε κάθε έναν αναλογεί ποσό δαπάνης όσο το ποσοστό συμμετοχής του». Δεδομένου ότι και η περίπτωση των προσθηκών – βελτιώσεων εντάσσεται στην ίδια κατηγορία δαπάνης απόκτησης περιουσιακού στοιχείου στην οποία εντάσσεται και η ανέγερση οικοδομής που αναφέρει το σχετικό εδάφιο, η δαπάνη αυτή θα μεριστεί κατ’ αρχήν μεταξύ των συνιδιοκτητών.
Πάντως κατά την άποψή μας και δεδομένης της γενικής πρόνοιας του άρθρου 32 περί της καταγραφής των πραγματικών δαπανών, εάν από τα πραγματικά περιστατικά και τα οικεία παραστατικά προκύπτει ότι κάποιος από τους ιδιοκτήτες δεν συμμετείχε στη σχετική δαπάνη, δεν θα πρέπει να επιβαρυνθεί με το τεκμήριο. Αντίθετα ο ιδιοκτήτης που πραγματικά κατέβαλλε το σχετικό ποσό, θα πρέπει επιβαρυνθεί με το σύνολο του σχετικού τεκμηρίου. Ωστόσο ελλείψει σχετικής ρητής αναφοράς σε αυτό από την εν λόγω εγκύκλιο και τον νόμο, ο παραπάνω χειρισμός θα πρέπει να γίνει δεκτός και από την αρμόδια Δ.Ο.Υ. η οποία άλλωστε μπορεί να κρίνει τα πραγματικά περιστατικά.
[1] Σημειώνεται ότι οι διατάξεις του άρθρου αυτού εφαρμόζονται μόνο όταν τις οικείες δαπάνες πραγματοποιούν φυσικά πρόσωπα, ως ιδιώτες και όχι στο πλαίσιο άσκησης επιχειρηματικής δραστηριότητας όπου οι σχετικές αγορές έχουν καταχωρισθεί στα λογιστικά τους αρχεία.