Login
Έντυπο και ψηφιακό
5 Οκτωβρίου 2010
Έκπτωση τόκων δανείου, από τα ακαθάριστα έσοδα κοινωνίας.
Δύο μέλη Κοινωνίας εκμετάλλευσης Λεωφορείου, κατά 50% ο καθένας το 2005 πήραν δάνειο με το προσωπικό τους ΑΦΜ ( 150.000, ο καθένας) για αντικατάσταση αυτοκινήτου, λειτουργικές δαπάνες της επιχείρησης και αποπληρωμής παλαιότερου δανείου. Το ερώτημα είναι εάν σήμερα μπορούν να πάρουν νέο δάνειο στο ΑΦΜ της Κοινωνίας να αποπληρώσουν τα δάνεια που είχαν πάρει το 2005 και να χρεώνουν τους τόκους στα έξοδα της Κοινωνίας.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Η κοινωνία είναι ένα δικαίωμα που ανήκει σε δύο ή περισσότερα άτομα, κατά ιδανικά μέρη (Α.Κ. άρθρα 785 – 805). Ο ΚΦΕ (Ν.2238/94), αντιμετωπίζει την κοινωνία ως αντικείμενο φορολογίας, εφόσον βέβαια ασκεί επιχείρηση ή επάγγελμα (άρθρα 2 και 10). Στο άρθρο 10 μάλιστα του ΚΦΕ, αναφέρεται και ο τρόπος φορολόγησης των κερδών τους, όπως αυτά προσδιορίζονται με βάση τις διατάξεις του κώδικα αυτού (άρθρο 31 κ.λπ.). Τα καθαρά κέρδη, φορολογούνται με συντελεστή 25%. Για τις κοινωνίες που δημιουργήθηκαν από κληρονομικό δικαίωμα, εφόσον μεταξύ των κοινωνών περιλαμβάνονται και ανήλικοι, αναγνωρίζεται επιχειρηματική αμοιβή, για μέχρι τρεις κοινωνούς – φυσικά πρόσωπα που αφαιρείται από τα κέρδη τα οποία αναλογούν σε αυτούς. Τα υπόλοιπα κέρδη φορολογούνται στο όνομα της κοινωνίας με συντελεστή 20%. Στην περίπτωση αυτή, οι επιχειρηματικές αμοιβές χαρακτηρίζονται εισόδημα από εμπορικές επιχειρήσεις (άρθρο 28 ΚΦΕ). Αλλά και ο ΚΒΣ (ΠΔ 186/92) χαρακτηρίζει την κοινωνία που αποβλέπει στην απόκτηση εισοδήματος από επιχείρηση, γενικά, ως επιτηδευματία που τηρεί, εκδίδει, παρέχει, ζητά, λαμβάνει, υποβάλλει και διαφυλάσσει τα βιβλία και τα στοιχεία που προβλέπονται από τις διατάξεις του.(βλέπε και ερμηνευτική Εγκύκλιο του ΚΒΣ 3/1992, παράγραφος 2.1.4 στο βιβλίο ΚΒΣ 2009, σελίδα 758 , έκδοση Ν.Β.).
Συνεπώς, η κοινωνία ως προς τις φορολογικές τις υποχρεώσεις δεν διαφέρει από τις άλλες μορφές επιχειρηματικής και δη, εταιρικής δράσης, δυνάμενη και να χρηματοδοτηθεί από τράπεζα ή άλλο χρηματοπιστωτικό οργανισμό. Πρακτικά, βέβαια ο δανειστής θα ζητήσει την εξασφάλιση του δανείου, με ενδεχόμενη προέκταση και στις ατομικές περιουσίες των κοινωνών. ρα, η δυσκολία έγκειται στο γεγονός της ανεύρεσης της τράπεζας που θα χορηγήσει το δάνειο, αλλά και στον προσδιορισμό των εγγυήσεων που θα απαιτηθούν για την εξασφάλισή του.
Το πώς θα χρησιμοποιηθεί στη συνέχεια το δάνειο, ώστε να δικαιολογηθεί η καταχώριση των τόκων, ως εξόδου, στα βιβλία της κοινωνίας είναι ζήτημα πραγματικό και αφορά τις ελεγκτικές διαδικασίες. Ως γνωστό, εκπίπτουν από τα ακαθάριστα έσοδα, οι δεδουλευμένοι, κάθε είδους, τόκοι δανείων ή πιστώσεων, γενικά της επιχείρησης (άρθρο 31, παράγραφος 1, περίπτωση δ, του ΚΦΕ). Συνεπώς, το προϊόν του δανείου ή της πίστωσης, πρέπει να χρησιμοποιείται για επιχειρηματικό σκοπό, δηλαδή για τις ανάγκες της επιχείρησης (κοινωνίας), ενώ το βάρος της απόδειξης φέρει η υπόχρεη επιχείρηση.
5.10.2010
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Η κοινωνία είναι ένα δικαίωμα που ανήκει σε δύο ή περισσότερα άτομα, κατά ιδανικά μέρη (Α.Κ. άρθρα 785 – 805). Ο ΚΦΕ (Ν.2238/94), αντιμετωπίζει την κοινωνία ως αντικείμενο φορολογίας, εφόσον βέβαια ασκεί επιχείρηση ή επάγγελμα (άρθρα 2 και 10). Στο άρθρο 10 μάλιστα του ΚΦΕ, αναφέρεται και ο τρόπος φορολόγησης των κερδών τους, όπως αυτά προσδιορίζονται με βάση τις διατάξεις του κώδικα αυτού (άρθρο 31 κ.λπ.). Τα καθαρά κέρδη, φορολογούνται με συντελεστή 25%. Για τις κοινωνίες που δημιουργήθηκαν από κληρονομικό δικαίωμα, εφόσον μεταξύ των κοινωνών περιλαμβάνονται και ανήλικοι, αναγνωρίζεται επιχειρηματική αμοιβή, για μέχρι τρεις κοινωνούς – φυσικά πρόσωπα που αφαιρείται από τα κέρδη τα οποία αναλογούν σε αυτούς. Τα υπόλοιπα κέρδη φορολογούνται στο όνομα της κοινωνίας με συντελεστή 20%. Στην περίπτωση αυτή, οι επιχειρηματικές αμοιβές χαρακτηρίζονται εισόδημα από εμπορικές επιχειρήσεις (άρθρο 28 ΚΦΕ). Αλλά και ο ΚΒΣ (ΠΔ 186/92) χαρακτηρίζει την κοινωνία που αποβλέπει στην απόκτηση εισοδήματος από επιχείρηση, γενικά, ως επιτηδευματία που τηρεί, εκδίδει, παρέχει, ζητά, λαμβάνει, υποβάλλει και διαφυλάσσει τα βιβλία και τα στοιχεία που προβλέπονται από τις διατάξεις του.(βλέπε και ερμηνευτική Εγκύκλιο του ΚΒΣ 3/1992, παράγραφος 2.1.4 στο βιβλίο ΚΒΣ 2009, σελίδα 758 , έκδοση Ν.Β.).
Συνεπώς, η κοινωνία ως προς τις φορολογικές τις υποχρεώσεις δεν διαφέρει από τις άλλες μορφές επιχειρηματικής και δη, εταιρικής δράσης, δυνάμενη και να χρηματοδοτηθεί από τράπεζα ή άλλο χρηματοπιστωτικό οργανισμό. Πρακτικά, βέβαια ο δανειστής θα ζητήσει την εξασφάλιση του δανείου, με ενδεχόμενη προέκταση και στις ατομικές περιουσίες των κοινωνών. ρα, η δυσκολία έγκειται στο γεγονός της ανεύρεσης της τράπεζας που θα χορηγήσει το δάνειο, αλλά και στον προσδιορισμό των εγγυήσεων που θα απαιτηθούν για την εξασφάλισή του.
Το πώς θα χρησιμοποιηθεί στη συνέχεια το δάνειο, ώστε να δικαιολογηθεί η καταχώριση των τόκων, ως εξόδου, στα βιβλία της κοινωνίας είναι ζήτημα πραγματικό και αφορά τις ελεγκτικές διαδικασίες. Ως γνωστό, εκπίπτουν από τα ακαθάριστα έσοδα, οι δεδουλευμένοι, κάθε είδους, τόκοι δανείων ή πιστώσεων, γενικά της επιχείρησης (άρθρο 31, παράγραφος 1, περίπτωση δ, του ΚΦΕ). Συνεπώς, το προϊόν του δανείου ή της πίστωσης, πρέπει να χρησιμοποιείται για επιχειρηματικό σκοπό, δηλαδή για τις ανάγκες της επιχείρησης (κοινωνίας), ενώ το βάρος της απόδειξης φέρει η υπόχρεη επιχείρηση.
5.10.2010
