Υπολογισμός αποζημίωσης λόγω μη επαναπρόσληψης ξενοδοχοϋπαλλήλου

 

 

Σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 6, της ΣΣΕ των Ξενοδοχοϋπαλλήλων με πράξη κατάθεσης στο Υπουργείο Απασχόλησης 25/2006, οι εποχιακές ξενοδοχειακές επιχειρήσεις (αυτές που λειτουργούν 9 μήνες τον χρόνο) έχουν υποχρέωση επαναπρόσληψης του προσωπικού που απασχολούσαν την προηγούμενη περίοδο. Να σημειώσουμε ότι η με αριθμό πράξης 30/10-6-2008 ΣΣΕ της τρέχουσας διετίας 2008 - 2009, επικυρώνει την ισχύ του ως άνω άρθρου 6, της προηγούμενης Σύμβασης.

 

Προϋπόθεση  για το καθιερωμένο αυτό δικαίωμα της επαναπρόσληψης του εργαζόμενου,  αποτελεί η έγγραφη δήλωση - ειδοποίηση του ιδίου προς την οικεία οργάνωση που ανήκει, η οποία στη συνέχεια, αποστέλλεται στον εργοδότη, μέχρι τις 30 Ιανουαρίου της νέας περιόδου, μέσω e-mail, ή fax, ή συστημένης επιστολής

 

Περαιτέρω, η εν λόγω υποχρέωση υφίσταται κατά την έκταση των διατάξεων του άρθρου 8, του Ν 1346/1983, οι οποίες καθορίζουν το ποσοστό υποχρεωτικής επαναπρόσληψης, ανάλογα με τον βαθμό πληρότητας της ξενοδοχειακής επιχείρησης (παρ. 2 του άρθρου). Στην παρ. 3 του ανωτέρω άρθρου, ορίζεται επίσης ότι: «Το ποσοστό πληρότητας θα μπορεί να διαπιστώνεται από το βιβλίο εισόδου ή από οποιαδήποτε άλλη πρόσφορη πηγή από υπάλληλο της επιθεώρησης εργασίας.»

 

Συνεπώς, η επαναπρόσληψη των εργαζομένων που απασχολήθηκαν κατά την προηγούμενη περίοδο, σε ξενοδοχειακές μονάδες μη συνεχούς λειτουργίας, υπόκειται στους προαναφερόμενους περιορισμούς και σε κάθε περίπτωση, δεν συνιστά μονομερή υποχρέωση του  εργοδότη.

 

Περαιτέρω, με την προϋπόθεση ότι έχει τηρηθεί, από την πλευρά του εργαζόμενου η τυπική διαδικασία και ο εργοδότης διαπιστωμένα (από τον αρμόδιο επιθεωρητή εργασίας) δεν προχώρησε στην επαναπρόσληψη, όπως είχε υποχρέωση βάσει των ανωτέρω διατάξεων, υποχρεούται σε καταβολή προστίμου, το οποίο καθορίζεται από τις διατάξεις της παρ. 8, του άρθρου 16, του Ν 1264/1982, σε συνδυασμό με τις διατάξεις της παρ. 5, του άρθρου 18, του Ν 1545/1985, και κυμαίνεται από 14,67 € έως και 293,99€ (5.000δρχ. έως 100.000δρχ. αντίστοιχα).

 

Οι συμβάσεις εργασίας των υπαλλήλων ξενοδοχειακών επιχειρήσεων, εποχιακής λειτουργίας, είναι ορισμένου χρόνου, με την έννοια ότι λύονται, μόλις παρέλθει η περίοδος λειτουργίας του ξενοδοχείου. Όπως αναφέραμε ήδη, ο εργαζόμενος έχει διαπλαστικό δικαίωμα προαίρεσης, με την άσκηση του οποίου συντελείται η επαναπρόσληψή του, κατά την νέα περίοδο εργασίας, με την προϋπόθεση της πληρότητας κ.λπ. Συνεπώς, η νέα σύμβαση καταρτίζεται με βάση τις παραπάνω προϋποθέσεις. Εάν κατά την «νεκρή» περίοδο καταγγελθεί από την εποχιακά λειτουργούσα επιχείρηση, η σύμβαση εργασίας ξενοδοχοϋπαλλήλου, ο οποίος είχε τηρήσει τις απαιτούμενες  διατυπώσεις για την επαναπρόσληψή του κατά την επόμενη περίοδο, οφείλεται στον τελευταίο η προβλεπόμενη αποζημίωση για απροειδοποίητη καταγγελία της σχέσης εργασίας, σύμφωνα με τον Ν.2112/1920. Για τον καθορισμό όμως του ύψους της αποζημίωσης αυτής λαμβάνεται υπόψη μόνο το χρονικό διάστημα που απομένει μετά την αφαίρεση, από τον (μετά την αρχική πρόσληψη), συνολικό χρόνο υπηρεσίας του απολυόμενου, του χρόνου των «νεκρών» περιόδων, κατά την διάρκεια των οποίων η σχέση εργασίας διακοπτόταν και ο μισθωτός μπορούσε να απασχοληθεί σε άλλον εργοδότη (ΑΠ 1085/2006, περιοδικό ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ, 4/2007, σελίδα 477).

 

Τέλος, επισημαίνεται ότι υποχρέωση ασφάλισης δεν υφίσταται κατά το διάστημα που ο εργαζόμενος δεν εργαζόταν στην ξενοδοχειακή επιχείρηση λόγω λήξης της σύμβασής του.