Αποστολή αγαθών δωρεάν σε πελάτη, για κάλυψη εγγύησης

Μετά από την πώληση εμπορευμάτων μας και κάλυψη εγγύησης προς τον χονδρέμπορο που αγόρασε τα προϊόντα μας για βλάβες, του στέλνουμε κάποια τεμάχια δωρεάν (υπάρχει συμφωνητικό). 1) Πρέπει να κάνουμε αυτοπαράδοση για τον ΦΠΑ των δωρεών αυτών εμπορευμάτων; 2) Το κόστος αυτών των προϊόντων μας (λογ. 63.98-78.02) αναγνωρίζεται ως έξοδο; 3) Είναι προτιμότερο αντί να στείλουμε αυτά δωρεάν να λάβουμε τιμολόγιο από τον πελάτη ως ποινική ρήτρα για ελαττωματικά; Θα αναγνωριστεί φορολογικά; 4) Η επιστροφή των ελαττωματικών λόγω της φύσης των προϊόντων δεν είναι εφικτή ώστε να εκδοθεί πιστωτικό τιμολόγιο.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Σύμφωνα με τις γενικές διατάξεις του άρθρου 22, του ΚΦΕ, όπως αυτές διευκρινίστηκαν με την Πολ. 1113/2015, κάθε επιχειρηματική δαπάνη εκπίπτει από τα ακαθάριστα έσοδα εφόσον:

α) πραγματοποιείται προς το συμφέρον της επιχείρησης ή κατά τις συνήθεις εμπορικές συναλλαγές της,

β) αντιστοιχεί σε πραγματική συναλλαγή και η αξία της συναλλαγής δεν κρίνεται κατώτερη ή ανώτερη της αγοραίας, στη βάση των στοιχείων που διαθέτει η Φορολογική Διοίκηση και

γ) καταχωρίζεται στα τηρούμενα βιβλία απεικόνισης των συναλλαγών της περιόδου κατά την οποία πραγματοποιείται και αποδεικνύεται με κατάλληλα δικαιολογητικά.

Επομένως, βλέπουμε ότι για τα επιπλέον αγαθά που αποστέλλονται δωρεάν σε πελάτη της επιχείρησης, η επιχείρηση θα μπορέσει να εκπέσει το κόστος αγοράς τους, με την προϋπόθεση ότι πρόκειται για συνήθη εμπορική και πραγματική συναλλαγή, σε ποσότητες, που να δικαιολογούνται ως δαπάνη προώθησης των πωλήσεων και ασφαλώς, πάντα στο πλαίσιο της επιχειρηματικής συνεργασίας μεταξύ των δύο συμβαλλομένων.

Κατά την γνώμη μας, η επιλογή της λήψης τιμολογίου, ως ποινικής ρήτρας, είναι παρακινδυνευμένη, από την άποψη ότι ενδέχεται να απορριφθεί η δαπάνη, σύμφωνα με ρητή διατύπωση στον νόμο (περ. ε, άρθρου 23 ΚΦΕ, βλ. και Πολ. 1113/2015).

Όσον αφορά την φορολογία του ΦΠΑ, σύμφωνα με την περ. β, της παρ. 2, του άρθρου 7 του Ν 2859/2000, ως παράδοση αγαθών, εκτός των άλλων, θεωρείται και η ανάληψη από τον υποκείμενο στον φόρο, αγαθών της επιχείρησής του, για την ικανοποίηση αναγκών του ή αναγκών του προσωπικού της επιχείρησης και γενικά η δωρεάν διάθεση αγαθών για σκοπούς ξένους προς την άσκηση της επιχείρησης. Εξαιρούνται τα δώρα μέχρις αξίας 10 ευρώ και τα δείγματα που διαθέτει ο υποκείμενος στο φόρο για την εκπλήρωση των σκοπών της επιχείρησής του και συνεπώς για τις πράξεις αυτές δεν συντρέχει λόγος αυτοπαράδοσης.

Ωστόσο, κατά την εκτίμησή μας, επειδή η πράξη που περιγράφετε στο ερώτημά σας, είναι μία εμπορική πράξη που θα γίνεται με κάποια συχνότητα, στο πλαίσιο της συμφωνίας των δύο πλευρών, αφορά δε εμπορεύματα, θα πρέπει να ενταχθεί στην έννοια της αυτοπαράδοσης και να εκδίδεται το τιμολόγιο – στοιχείο αυτοπαράδοσης για τον διακανονισμό του ΦΠΑ που εκπέστηκε κατά την αγορά των εν λόγω αγαθών. Η πρακτική αυτή θα δημιουργήσει και το σχετικό αρχείο δικαιολογητικών, ώστε να μπορεί να αποδειχθεί ότι πρόκειται για πραγματικές συναλλαγές που γίνονται προς το συμφέρον της επιχείρησης.

Εξάλλου η έννοια των δώρων, δεν εμπίπτει στην δική σας περίπτωση, αφού σύμφωνα με ερμηνεία της Διοίκησης, δεν θεωρούνται δώρα τα αγαθά που παράγει ή εμπορεύεται η επιχείρηση: «Τα δώρα είναι κινητά αγαθά μέχρις αξίας 10 ευρώ και προσφέρονται από τον υποκείμενο στον φόρο, σε πελάτες του ή και στο κοινό, χωρίς κανένα άμεσο αντάλλαγμα, με σκοπό την προαγωγή των επαγγελματικών σχέσεων αυτού και την προβολή της επιχείρησής του. το αγαθό ή τα αγαθά που δίνονται ως δώρα, δεν μπορεί να αποτελούν μέρος μιας διαδοχικής σειράς προσφορών προς το ίδιο πρόσωπο, ούτε να υπερβαίνουν στη συνολική τους αξία σε ένα διαχειριστικό έτος το ποσοστό 1% των ακαθαρίστων εσόδων της επιχείρησης για το έτος αυτό» (Πολ. 690/1986 και Εγκύκλιος 9/1987).